Απλές Προτάσεις για Καλή Διατροφή και Υγεία

Η διατροφή μου κι ΕΓΩ.

          Η Dominique Loreau είναι Γαλλίδα, η οποία ζει στην Ιαπωνία εδώ και 30 χρόνια. Στο βιβλίο της "L'art de la simplicité" (H τέχνη της απλότητας) προσπαθεί να μεταφέρει τις γνώσεις της σχετικά με τις απλές και ουσιαστικές συνήθειες του ιαπωνικού λαού. Η Ιαπωνία έχει το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής από οποιαδήποτε άλλη χώρα, το οποίο οφείλεται μεταξύ άλλων και στις διατροφικές συνήθειες της χώρας.
Παρακάτω, δίνονται κάποιες απλές προτάσεις, τις οποίες αναφέρει η Γαλλίδα συγγραφέας στο βιβλίο της, σχετικά με τη διατροφή.
Μπορείτε να τις σημειώσετε σε ένα χαρτί και να τις διαβάζετε αρκετά συχνά ώστε να γίνουν  μία συνήθεια στη ζωή σας. Οι σύντομες προτάσεις είναι πιο εύκολο να καταγραφούν στο υποσυνείδητό μας και να τις εφαρμόσουμε στη πράξη!

• Πρέπει να διακρίνω τη δίψα από την πείνα.

Πολλές φορές μπερδεύουμε τη δίψα με την πείνα κι' ενώ στην πραγματικότητα διψάμε, καταλήγουμε να τρώμε τροφές οι οποίες μας προσθέτουν κιλά.

• Είμαι ο μόνoς που μπορεί να ελέγξει  το βάρος μου.

Μόνο εμείς μπορούμε να ελέγξουμε το σωματικό μας βάρος. Εμείς διαλέγουμε τις τροφές που θα καταναλώσουμε και τη ποσότητα.

• Μετά από ένα γεύμα πρέπει να νιώθω γεμάτος ενέργεια και ανάλαφρος και όχι κουρασμένος ή νυσταγμένος.

Η υπερβολική κατανάλωση φαγητού δημιουργεί αίσθημα κούρασης και απώλεια ενέργειας.

• Μπορεί να πεινάω υπερβολικά μία μέρα, αλλά όχι και την επόμενη μέρα.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουμε πείνα μία μέρα. Αν αυτό όμως συμβαίνει καθημερινά τότε ψυχολογικοί λόγοι, όπως το στρες, το άγχος, ο θυμός κ.ά, προκαλούν αυτό το συχνό αίσθημα της πείνας.

• Δεν τρώω τις τελευταίες τρεις ώρες πριν κοιμηθώ.                                                                 

Το στομάχι μας πρέπει να έχει ολοκληρώσει τη διαδικασία της χώνεψης πριν κοιμηθούμε. Έτσι, το πρωί θα σηκωθούμε ανάλαφροι, γεμάτοι ενέργεια.

• Όταν βαριέμαι, δεν έχω ανάγκη από ένα κομμάτι σοκολάτας αλλά από ερεθίσματα.

Είναι σύνηθες όταν βαριόμαστε να αναζητούμε την κατανάλωση τροφής, χωρίς, όμως, να υπάρχει πραγματικό αίσθημα της πείνας. Ένα ωραίο βιβλίο, μία συζήτηση με ένα φίλο, μία ενδιαφέρουσα εκπομπή, η μουσική κ.λπ.. μπορούν να διακόψουν το αίσθημα της βαρεμάρας χωρίς να πάρουμε κιλά.

• Οι καλύτερες πηγές ενέργειας είναι το ρύζι καστανό, οι γλυκοπατάτες και οι πατάτες.

Οι συγκεκριμένες τροφές είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες και θρεπτικά συστατικά.

• Διαλέγω φρέσκα προϊόντα.

Όταν τρώμε φρέσκες τροφές δεν έχουμε ανάγκη από συμπληρώματα διατροφής.

• Τρώω κατά βάση σπίτι μου και όχι έξω.

Η προετοιμασία του φαγητού στο σπίτι, με προϊόντα που εμείς διαλέγουμε και τη χρήση ποιοτικών ελαίων βοηθά στη διατήρηση ή στην απώλεια του βάρους μας. Επομένως, ας μην τρώμε εκτός σπιτιού παρά μόνο περιστασιακά.


Aναστασία Δ. Φουρτακα
Ψυχολόγος

#ΟικογενειακάΖητήματα, Γονείς: Επενδύστε χρόνο με το παιδί σας Νο2

"Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι η οικογένεια και η αγάπη"
John Wooden

#ΟικογενειακάΖητήματα, Αυτοεκτίμηση Νο1

Ν'αλλάξω τον κόσμο σημαίνει να αλλάξω την οικογένεια.
Virginia Satir

"Όταν ένα μωρό έρχεται στον κόσμο, δεν έχει παρελθόν, δεν έχει πείρα για να χειριστεί τον εαυτό του, δεν έχει κριτήρια για να κρίνει την αξία του. Το μωρό πρέπει να στηρίζεται στις εμπειρίες του με τους ανθρώπους και στα μηνύματά τους για την αξία του ως ατόμου. Στα πρώτα πέντε ή έξι χρόνια η αυτοεκτίμηση του παιδιού σχηματίζεται αποκλειστικά σχεδόν μέσα στην οικογένεια. Μόλις το παιδί πάει στο σχολείο, άλλες επιρροές έρχονται να το επηρεάσουν, η οικογένεια ωστόσο παραμένει βασικός παράγοντας. Εξωτερικές δυνάμεις τείνουν να ενδυναμώσουν τα συναισθήματα της αξίας ή της αναξιότητας που το παιδί έμαθε στο σπίτι: το μικρό, το γεμάτο αυτοπεποίθηση, μπορεί να ξεπεράσει πολλές αποτυχίες στο σχολείο ή με τους συνομηλίκους του. Ενώ το παιδί, που δεν εκτιμάει τον εαυτό του, μπορεί να έχει πολλές επιτυχίες και όμως να αισθάνεται την αμφιβολία για την αξία του να του τρώει τα σωθικά. Ακόμη και μία μόνο αρνητική εμπειρία μπορεί να δημιουργήσει δυσανάλογα με το γεγονός αποτελέσματα.

Η κάθε λέξη, η κάθε έκφραση του προσώπου, κάθε χειρονομία ή ενέργεια των γονιών στέλνει στο παιδί ένα μήνυμα για το πόσο αξίζει ο εαυτός του. Είναι θλιβερό πως τόσοι γονείς δε συνειδητοποιούν τα μηνύματα που στέλνουν. Μία μάνα μπορεί να πάρει το μπουκέτο που σφίγγει στο χεράκι του το τρίχρονο παιδάκι της και να πει: "Πού τα μάζεψες αυτά;" - υπονοώντας με τον τόνο της φωνής της και το χαμόγελό της: "Γλυκό μου παιδάκι που τα μάζεψες αυτά; Που φυτρώνουν τόσο όμορφα λουλούδια;" Αυτό το μήνυμα ενδυναμώνει το συναίσθημα αξίας του εαυτού τού παιδιού. Μπορεί όμως να πει: "Τι ωραία!" και να προσθέσει με επικριτική φωνή: "Τα' κοψες από τον κήπο της κυρίας Ρ΄ντολ;" υπονοώντας μ' αυτό το τρόπο ότι ήταν  κακό που το παιδί έκλεψε. Αυτό το μήνυμα κάνει το τρίχρονο παιδί να αισθάνεται κακό, πονηρό και ανάξιο."

Πηγή:

Σατίρ, Β. (1988),  Πλάθοντας Ανθρώπους (σσ.45-46) ,  Αθήνα: Κέδρος.

Παιδιά & Αυτοεκτίμηση

"Όση ανάγκη έχει το φυτό από νερό, άλλη τόση έχει και το παιδί από ενθάρρυνση."
R.Dreikurs

Όλο και πιο συχνά φαίνεται να ακούμε τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους ειδικούς να αναφέρονται στην αυτοεκτίμηση...  Συνήθως, οι γονείς αναφέρουν ότι το παιδί τους δεν τολμάει καινούρια πράγματα, παραιτείται εύκολα, ενώ οι δάσκαλοι μπορεί να μιλούν για ένα απομονωμένο παιδί που δεν προσαρμόζεται εύκολα κοινωνικά και είναι αρκετά συνεσταλμένο.

Τι είναι όμως αυτοεκτίμηση; 
Η αυτοεκτίμηση σχετίζεται με το πως νιώθει και πώς σκέφτεται κανείς για τον εαυτό του. Τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση κάνουν πιο εύκολα φίλους, είναι ενθουσιώδη για νέες δραστηριότητες, σέβονται τους κανόνες της ομάδας, συνεργάζονται με τους ενήλικους αλλά και με συνομήλικους. Επίσης, συμπεριφέρονται με ανεξαρτησία, δεν απογοητεύονται εύκολα από τα λάθη τους ή αν κάτι αρνητικό συμβεί χωρίς να το είχαν προβλέψει, αναλαμβάνουν καθήκοντα και ευθύνες, αισθάνονται λιγότερη ανησυχία, διαχειρίζονται τις συγκρούσεις και υποστηρίζουν τον εαυτό τους αν αυτό είναι απαραίτητο.

Τι δεν είναι αυτοεκτίμηση; 
Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, από την άλλη, αμφισβητούν τον εαυτό τους πολύ συχνά, έχουν φοβίες και ανασφάλειες, νιώθουν ντροπή και ανεπαρκείς, γκρινιάζουν εύκολα καθώς και έχουν την ανάγκη να είναι πάντα "πρώτα".  Ίσως είναι τελειομανείς και θέλουν να κερδίζουν στο παιχνίδι,γι' αυτό ίσως "κλέψουν" για να φτάσουν στο στόχο. Αυτά τα παιδιά δεν τολμούν καινούρια πράγματα, δυσκολεύονται να κάνουν καινούριους φίλους, αμφιβάλλουν για την ικανότητά τους να τα καταφέρουν και φαίνεται να ανησυχούν υπερβολικά, τείνουν να συμφωνούν με τους άλλους και να παρασύρονται εύκολα από τους συνομηλίκους τους, αποφεύγουν να συμμετέχουν στο μάθημα, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, τρώνε περισσότερο ή λιγότερο από το φυσιολογικό, υιοθετούν αντικοινωνικές συμπεριφορές για να τραβήξουν τη προσοχή των άλλων.

Η αυτοεκτίμηση δεν πρέπει να συνδέεται με την αλαζονεία ή τον εγωκεντρισμό. Σύμφωνα με τη Victoria Prekate η αυτοεκτίμηση δεν λέει: " Εγώ είμαι καλύτερος από τους άλλους", αλλά λέει "Εγώ είμαι ένα καλό και ικανό άτομο, και προσπαθώ πάντα να γίνω το καλύτερο που μπορώ". 

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση των παιδιών φαίνεται να έχει αντίκτυπο σε πολλές πλευρές της ζωής τους. Τα περισσότερα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση νιώθουν πιο συχνά συναισθήματα θλίψης, ανασφάλεια, θυμό και αγωνία. Αυτά τα παιδιά εμφανίζονται -κάποιες φορές- ποιο επιθετικά και ίσως δημιουργούν προβλήματα με τη συμπεριφορά τους στο σχολείο, μπορεί να έχουν χαμηλή σχολική επίδοση, ψυχοσωματικά συμπτώματα (όπως πονοκέφαλοι, τάσεις για εμετό κ.ά.), δυσκολίες στον ύπνο, βουλιμία ή ανορεξία. Τέλος, η εμπειρία αλλά και οι έρευνες αναφέρουν ότι παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πιθανό να εξελιχθούν σε εφήβους με αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές (για παράδειγμα, να κάνουν καταχρήσεις ή να ξεκινήσει πρόωρα η σεξουαλική τους ζωή).

Η χαμηλή εικόνα για τον εαυτό διαμορφώνεται από μικρή ηλικία. Ένα παιδί μπορεί να εκδηλώνει διαφορετικά σημάδια χαμηλής αυτοεκτίμησης και σε κάθε παιδί οι επιδράσεις της χαμηλής αυτοεκτίμησης μπορεί να εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Αυτό σημαίνει ότι κάθε παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν εκδηλώνει ακριβώς τα ίδια συμπτώματα/σημάδια. Επίσης, πολλές φορές η χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού δεν γίνεται ορατή από τους γονείς καθώς το παιδί φαίνεται για εκείνους , απλά, να είναι: ένας "κακός μαθητής" ή "να βαριέται", να θυμώνει εύκολα και να μπλέκει σε καυγάδες, να απομονώνεται και να "κολλάει" στους γονείς του, να μην δοκιμάζει καινούρια πράγματα. Η αυτοεκτίμηση αποτελεί βασικό συστατικό -για μικρούς και μεγάλους - επιτυχίας, ευτυχίας και ικανοποίησης από τη ζωή...

Το σίγουρο είναι ότι ένα παιδί χρειάζεται τον έπαινο και την επιβράβευση, ενθάρρυνση στην ανεξαρτησία του καθώς και την αναγνώριση και αποδοχή των συναισθημάτων του, ώστε να αναπτύξει υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και να είναι περισσότερο ευτυχισμένο στη ζωή του.  

Και να μη ξεχνάμε αυτό που λέει ο Dreikurs:

"Όση ανάγκη έχει το φυτό από νερό,
άλλη τόση  έχει και το παιδί από ενθάρρυνση".

Από την Αναστασία Δ. Φουρτάκα,
Ψυχολόγο - Ψυχοθεραπεύτρια.

Η Σημασία της Συναισθηματικής Επικοινωνίας Γονέων - Παιδιών

Δεν υπάρχει o τέλειος γονιός
υπάρχει ο αρκετά καλός γονιός.